Ο όρος still life (στα ελληνικά «νεκρή φύση», στα γαλλικά “nature morte”) περιγράφει ένα έργο τέχνης, ένα σχέδιο ή ζωγραφική (συνήθως) μιας ομάδας αντικειμένων. Τα αντικείμενα δεν κινούνται, εξ ου και η λέξη “still” που εν προκειμένω σημαίνει «ακίνητο»). Στο παρελθόν αυτά τα αντικείμενα έτειναν να είναι λουλούδια, φρούτα και άλλα είδη τροφής ή νεκρά ζώα – εξ ου και “life” («ζωή»). Ξεκίνησε από τους Αρχαίους Αιγύπτιους, χωρίς τη θέληση να το ονομάζουν «νεκρή φύση» το έργο που απεικόνιζε τις αφιερώσεις τους στους Θεούς. Απλά με τα σημερινά μάτια των ειδικών της τέχνης θεωρούνται οι πρόδρομοι του still life (διαιτολόγος Τρίπολη-Μπερτζελέτος)
Μετέπειτα οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι άρχισαν να κάνουν πιο ρεαλιστικές απεικονίσεις. Αυτοί αρέσκονταν να απεικονίζουν άψυχα αντικείμενα στο πάτωμα, σε τοιχογραφίες, Τέτοιες απεικονίσεις τις ονόμαζαν «ξένια», δηλαδή δώρα για τους καλεσμένους, καθώς τότε υπήρχε η συνήθεια να προσφέρονται τα εν λόγω αντικείμενα κατά την υποδοχή των φιλοξενούμενων.
16ος αιώνας
Τον 16ο αιώνα συνειδητά πλέον το still life σοβάρεψε. Μεγάλοι καλλιτέχνες (Caravaggio, Jan Van Eyck) επηρεασμένοι από χριστιανικές παραδόσεις άρχιζαν να ζωγραφίζουν άψυχα αντικείμενα (συνήθως φρούτα, λαχανικά, άνθη) πάνω σε ένα τραπέζι.
Λίγο αργότερα ήρθαν και οι «πίνακες vanitas». Αυτοί εκκινούν από ένα Βιβλικό απόσπασμα το οποίο λέει «ματαιότης ματαιοτήτων– τα πάντα ματαιότης». Η ιδέα ήταν ότι οι άνθρωποι αγαπούν τις απολαύσεις στη ζωή και προσκολλούνται με αντικείμενα. Όμως ο χρόνος περνά και πεθαίνουμε, οπότε τέτοια αντικείμενα δε σημαίνουν τίποτα. Λίγο καταθλιπτικό αν με ρωτήσετε, αν και είναι αλήθεια ότι δεν πρέπει να προσκολλούμαστε στα υπάρχοντά μας.
ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ 19ο και 20ο ΑΙΩΝΑ..
Οι καλλιτέχνες άρχισαν να ξεφεύγουν από τα θρησκευτικά γραφόμενα. Άρχισαν να επιζητούν την ομορφιά των αναπαριστώμενων αντικειμένων, χρησιμοποιώντας υπερβολικά χρώματα. Έπαψαν να ενδιαφέρονται για τη ρεαλιστική απεικόνιση. Επιζητούν να προκαλούν το ενδιαφέρον και να φέρνουν τον ίδιο τον πίνακα στο επίκεντρο.. χάρη στα ζωντανά χρώματα και τη δύναμη των αντιθέσεων.
Μεγάλοι καλλιτέχνες όπως ο Paul Cezanne και μετέπειτα ο Pablo Picasso κατά πιάστηκαν με τη «νεκρή φύση».
Ιδού (βλέπε παρακάτω) ο πασίγνωστος πίνακας του Van Gogh τα «Δώδεκα Ηλιοτρόπια σε ένα Βάζο» (1888).
Το προσωπικό ημερολόγιο 2021 αφιερώνεται στη still life τέχνη, ασφαλώς με διατροφικές διασυνδέσεις:
https://www.youtube.com/watch?v=2-PlKfVI7_c